Rodzaje krioterapii

Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa polega na przyłożeniu bardzo niskiej temperatury do miejsca zmienionego chorobowo. Kilkakrotne zabiegi zamrażania i rozmrażania prowadzą w rezultacie do dekonstrukcji tkanek. Krioterapię dźwiękową przeprowadza się za pomocą specjalnego urządzenia, które wytwarza parę z ciekłego azotu. Para ta w odległości 10 -15 cm kierowana jest na chore miejsce. Pacjent odczuwa chłód, nie jest to jednak bolesne doświadczenie. Gdy na skórze pojawi się lekki szron - zabieg się przerywa. Dochodzi do obkurczenia tkanek i naczyń krwionośnych. Następnie dzięki nowej energii tkanki oczyszczają się z toksycznych resztek przemiany materii. Krioterapia miejscowa stosowana jest do leczenia zmian skórnych łagodnych i złośliwych, zmian powstałych na błonach śluzowych, destrukcji zmian łagodnych i nowotworowych w obrębie jamy brzusznej, zwłaszcza wątroby.

Krioterapia ogólna, czyli kriokomora

Podczas krioterapii ogólnej przez krótki czas (około 3 minut) całe ciało poddawane jest działaniu bardzo niskich temperatur. W odróżnieniu od krioterapii miejscowej, prawidłowo stosowana krioterapia ogólna nie niszczy tkanek. Zabieg ten nazywany jest również kriostymulacją, ponieważ jego celem jest dostarczenie organizmowi stresu fizjologicznego. Zabieg składa się z trzech etapów: przygotowania, kriogenii i kriorehabilitacji. By przyzwyczaić się do zimna, po wejściu do pokoju, zalecane jest dreptanie w miejscu przez około 30 sekund. Następnie przechodzimy do komory podstawowej, w której panuje temperatura minus 120 - 160 stopni Celsjusza. Aby nie powstały uciążliwe zmiany  w komorze kriogenicznej, a także 20 minut po jej opuszczeniu nie wolno dotykać skóry. Ważne jest także prawidłowe oddychanie. Czas przebywania w komorze wynosi od 2,5 do 4 minut. Nie czuje się w niej zimna, jedynie lekkie szczypanie.

Jak działa krioterapia?

Dzięki krioterapii obronne zachowania organizamu na zimno przywracają równowagę ciała. Dochodzi do gwałtownego zwężenia naczyń krwionośnych w tkankach, krew płynie wolniej, a ochłodzone tkanki zawierają mniej tlenu i składników odżywczych. Po chwili następuje rozszerzenie i przekrwienie naczyń krwionośnych. Organizm zaczyna się bronić. Szybciej wydziela się endorfina - silny środek przeciwbólowy. Aktywniej krążą substancje przeciwzapalne. Zmniejsza się także napięcie mięśni. W czasie pobytu w komorze krew napływa przede wszystkim do miejsc, w których panuje zawsze stała temperatura: czaszka, klatka piersiowa, jama brzuszna.

Wskazania do krioterapii:

• Świeże urazy (stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia stawów, naderwania mięśni, uszkodzenia ścięgien, uszkorzenia wiązadeł)

• Przeciążenia stawów, mięśni

• Choroby zwyrodnieniowe stawów

• Choroby reumatoidalne

• Stwardnienie rozsiane

• Osteoporoza

• Niedowłady i przykurcze spastyczne kończyn
• Ostre i zadawnione urazy sportowe i pooperacyjne

• Cellulit

• Jako odnowa biologiczna

Przeciwskazania:

• Nieleczone nadciśnienie tętnicze

• Stany nadwrażliwości na zimno

• Odmrożenia

• Zespół Sudecka

• Zespół Reynauda

• Miażdżyca

• Zmiany skórne

• Choroby nowotworowe

• Nadmierna potliwość skóry

• Stany osłabienia organizmu

• Niewydolność krążenia

• Wady serca

• Choroba wieńcowa

• Niewydolność tarczycy

• Ropne choroby skóry

Należy pamiętać że bezpośrednio przed zabiegiem nie powinno się brać prysznica ani stosować kremów, maści czy balsamów.  Trzeba zdjąć  biżuterię i inne metalowe elementy. Przed wejściem do kriokomory należy zdjąć okulary lub soczewki kontaktowe. W dniu zabiegu nie wolno pić alkoholu i stosować innych używek.

Sprawdźcie ciekawe pomysły na ćwiczenia seniora:

Seniorze, ćwicz w domu!

Bezpieczne ćwiczenia dla seniorów z osteoporozą

4 powody, aby zacząć ćwiczyć